Plagiari Network | Εκδηλώσεις προς τιμήν των Λιβαδιωτών Ηρώων και Αγωνιστών του Απελευθερωτικού Αγώνα 1821

Ο πρόεδρος της κοινότητας Λιβαδίου και ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Λειβαδιωτών Θεσσαλονίκης προσκαλούν στις εορταστικές εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 22 Ιουνίου 2025 στο Λιβάδι, προς τιμήν των τοπικών ηρώων και αγωνιστών του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα (1821–1829).

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:

08:00–10:00: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία και Επιμνημόσυνη Δέηση στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Λιβαδίου
10:30: Τρισάγιο και Κατάθεση Στεφάνων στο Ηρώο της Κοινότητας
11:00–12:30: Δεξίωση και Πανηγυρική Ομιλία στην Κεντρική Πλατεία του Λιβαδίου

Η Συμβολή του Λιβαδίου στον Απελευθερωτικό Αγώνα – Ολοκαύτωμα του Λιβαδίου

Το Λιβάδι, με ένδοξη ιστορική μνήμη και πατριωτική παράδοση, προσέφερε ουσιαστική και πολύτιμη συμβολή στην Ελληνική Επανάσταση. Στις 21 Ιουνίου 1821, το χωριό υπέστη σκληρή επιδρομή από τον τουρκικό στρατό. Οι άνδρες του Λιβαδίου απουσίαζαν, μαχόμενοι στο πλευρό του Εμμανουήλ Παπά και άλλων οπλαρχηγών της Χαλκιδικής και του Ολύμπου στην πολιορκημένη Ποτίδαια από τα στρατεύματα του Λουμπούτ Πασά, υπερασπιζόμενοι την επαναστατημένη Κασσάνδρα. Ο τουρκικός στρατός έκαψε το ανατολικό μέρος του χωριού, μαζί με τα σπίτια και τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, του οποίου η ανακαίνιση – ανοικοδόμηση είχε περατωθεί το 1818, όπως δείχνει η σχετική ανάγλυφη πλάκα στον δυτικό τοίχο του ναού, με τραγική αποκορύφωση την αιχμαλωσία 205 γυναικόπαιδων που οδηγήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Σμύρνης, της Τρίπολης και της Βεγγάζης. Παρά τη συμφορά, οι Λιβαδιώτες συνέχισαν να πολεμούν.

Στα Ιστορικά Αρχεία του Ελληνικού Κράτους, στα Οθωνικά Αρχεία, στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στα αρχεία της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και σε πολλές μελέτες ιστορικών ερευνητών καταγράφονται 25 επιζήσαντες Λιβαδιώτες οπλαρχηγοί και αγωνιστές, οι οποίοι εντάχθηκαν στο σώμα του Εμμανουήλ Παπά και πολέμησαν αρχικά στο Εγρί Μπουτζάκ (Νέα Απολλωνία) και στην Κασσάνδρα. Μετά την πτώση της Κασσάνδρας (την 30η Οκτωβρίου 1821) και την καταστολή της επανάστασης στη Χαλκιδική οι Λιβαδιώτες οπλαρχηγοί ακολούθησαν τον Εμμανουήλ Παπά στα νησιά των Σποράδων Σκιάθο και Σκόπελο. Μαζί τους είχαν πάρει και τα μέλη των οικογενειών τους. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του Εμμανουήλ Παπά στην Ύδρα εντάχθηκαν στα επαναστατικά σώματα των οπλαρχηγών της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Δημητρίου Υψηλάντη, Διαμαντή Ολύμπιου, Ν. Κριεζώτη, ναυάρχου Κόχραν, Αθανασίου Εμμ. Παπά, Κ. Δουμπιώτη, Μπαϊρακτάρη κ.ά. και πολέμησαν στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου. Συμμετείχαν στα Δερβενάκια εναντίον του Δράμαλη, στη Ναύπακτο και τον Σχοινόλακα της Μεσσηνίας εναντίον του Ιμπραήμ, στην Εύβοια και την Ορμύλια Χαλκιδικής εναντίον του Ομέρ Βρυώνη, στα Ψαρά, στην Ύδρα, τη Χίο, στο Νεόκαστρο, στην Κρήτη, τη Σκιάθο, το Τρίκερι της Μαγνησίας και σε άλλους τόπους, όπου τους κάλεσε η πατρίδα. Μετά την επικράτηση της Επανάστασης και τη δημιουργία του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους εντάχθηκαν στον τακτικό στρατό που οργάνωσε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας το 1828 και έλαβαν στρατιωτικά αξιώματα και τιμητικές διακρίσεις από την Ελληνική Πολιτεία και τον Βασιλιά Όθωνα, ανάλογα προς την προσφορά καθενός στον αγώνα για την ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους. Οι περισσότεροι από αυτούς εγκαταστάθηκαν τελικά με τις οικογένειές τους στον οικισμό της Νέας Πέλλας της Λοκρίδας μαζί με τους άλλους Μακεδόνες αγωνιστές και ορισμένοι στα νησιά Σκόπελο, Σκιάθο και Λήμνο.*

Οι επιζήσαντες Λιβαδιώτες αγωνιστές ήταν:

Αγγελής Στέριου ή Μουστάκας (1794), Δημήτριος Στέριου ή Μουστάκας (1793), Θεοδόσιος Στέριου ή Μουστάκας (1779), Δημήτριος Αθανασίου (1803), Δημήτριος Στάμου (1804), Νικόλαος Σπύρου (1806), Νικόλαος Αγγελίδης, Μαργαρίτης Αγγέλου (1793), Στεριανός Αθανασίου (1804), Πασχάλης Αναστασίου (1808), Άγγελος Γεωργίου, Αθανάσιος Εμμανουήλ (1803), Νέστορας Εμμανουήλ (1786), Άγγελος Κανάκη (1805), Ιωάννης Κωνσταντίνου, Αναστάσιος Λειβαδιώτης του Αθανασίου (1790), Αθανάσιος Νέστορα (1804), Εμμανουήλ Νέστορα (1801), Δημήτριος Νικολάου (1798), Ιωάννης Στεριανού ή Κοντογιάννης (1800), Ξάνθος Στεριανού ή Κοντογιάννης, Δημήτριος Στέριου ή Μουστάκας (1800), Ιωάννης Στέριου του Δημητρίου (1800), Γιαννάκης Τρατούδης του Ευστρατίου (1803), Παναγιώτης Φίνου (1798). Είναι πολύ πιθανόν οι αγωνιστές Απόστολος Αθανασίου ή Δούκας και Νικόλαος Στέριου ή Αστεριάδης να κατάγονταν και αυτοί από Λιβάδι καθόσον τα επίθετα αυτά υπάρχουν και σήμερα στο Λιβάδι, ενώ στα αρχεία ως τόπος καταγωγής αυτών των αγωνιστών αναγράφονται γενικά τα Μαντεμοχώρια. Αρκετά από τα ονόματα αυτά υπάρχουν σήμερα στους εκλογικούς καταλόγους του Δήμου Αταλάντης. Αυτά είναι τα ονόματα των αγωνιστών και οπλαρχηγών που διασώθηκαν.

Είναι άγνωστα τα ονόματα των γυναικόπαιδων – θυμάτων που βασανίστηκαν και οδηγήθηκαν στην εξορία και τα σκλαβοπάζαρα καθώς και των οπλαρχηγών και αγωνιστών που θυσιάστηκαν στα πεδία των μαχών για χάρη της ελευθερίας του Ελληνικού Γένους. Το Λιβάδι έχει αναδείξει μεγάλο αριθμό ηρώων και αγωνιστών της ελευθερίας σε όλους τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους. Με τη διοργάνωση των εκδηλώσεων αποδίδουμε τιμή στους αγωνιστές της ελευθερίας και ενισχύουμε τη συλλογική ιστορική μας συνείδηση.

Οι εκδηλώσεις συνδιοργανώνονται από την Κοινότητα Λιβαδίου και τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Λειβαδιωτών Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την Ενορία Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Λιβαδίου και τελούν υπό την αιγίδα του Δήμου Θέρμης και της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου.

*(Ν. Παπαοικονόμου, 2016, σελ. 388-402, Γ. Χιονίδης 1977, σελ. 14).